هفت روش درمانی برای فحاشی کودکان
هفت روش درمانی برای فحاشی کودکان
۱- والدين بايد به طور کلی ناسزاگويی را ترک کنند همچنين به کودک توضيح دهند که رفتار قبلي آن ها صحيح نبوده است.
۲- کنترل محيط و تعاملات کودک بسيار حائز اهميت است بايد با دور کردن کودک از محيط های ناسالم، دوستان و رفت و آمدهای مناسبی را نيز جايگزين کرد. مناسب تر است که والدين به طور ويژه از ۲ سالگی يعنی زمانی که کودک تقليد کلامی رو به پيشرفتی را نشان می دهد به اين نکته توجه داشته باشند.
۳- والدين با دقت بيشتری کارتون ها، فيلم ها و بازی های رايانه ای را برای کودکانشان انتخاب کنند.
۴- روش های سختگيرانه والدين، رفتارهاي پرخاشگرانه به خصوص ناسزاگويی کودک را افزايش می دهد، تغيير شيوه های تعامل با کودک از تثبيت اين رفتار جلوگيری می کند.
۵- در مقابل فحاشی کودک هيچ گونه واکنشی نشان ندهيد و کاملا حرکات او را ناديده بگيريد تا حس کنترل کردن ديگران در او تقويت نشود.
۶- با شنيدن حرف های زشت کودک نخنديد، بلکه با او صحبت کنيد و برايش توضيح دهيد هر روزی که حرف های ناپسند نزند يا در مهمانی ها اين رفتار را نداشته باشد پاداش خواهد گرفت.
۷- بايد در پی ايجاد کردن موقعيت هايی باشيد که کودک احساس نشاط و دوست داشتنی بودن را تجربه کند. در چنين مواردی بايد به درمان حالات افسرده وار او نيز بپردازيم. اين حس را بايد در تمامی تعاملات بگنجانيد تا از افسردگی و اضطراب او بکاهيد.
رفتار درست با کودک
اگر قرار است جيغ نزنم داد نزنم كتک نزنم قهر نكنم تنبيه نكنم محروم نكنم ناسزا نگويم تهديد نكنم تحقير نكنم او را نترسانم مقايسه نكنم مدام نصيحت نكنم گله نكنم غر نزنم متهم نكنم برچسب نزنم، پس چكار كنم؟!
۱- مغز انسان افعال منفی را نميفهمد، به جاي داد نزن بگوييد آرام باش، به جای ندو بگوييد آرامتر راه برو، به جای جيغ نزن بگوييد آرامتر حرف بزن.
٢- به جای تاكيد بر كارهای اشتباه فرزندتان، به او كار خوب را بياموزيد. بهتر است كار خوب را با لذت گره بزنيد تا نهادينه شود.
تشويق كردن و جايزه دادن و جدول ستاره ها تا هفت سالگی بهترين روش برای آموختن كار خوب است. زمانی كه انسان كادو و جايزه ميگيرد هورمون دوپامين كه هورمون شادی است ترشح ميشود و به مرور كودک شرطی ميشود و كار خوب در او نهادينه ميشود.
٣- به او حق انتخاب دهيد.
“الان حمام ميری يا قبل از خواب؟” “بشقابتو توی سينک ميذاری يا روی كابينت؟” به او حق انتخاب دهيد تا بتواند قسمتی از تصميگيری شما باشد. ميتوانيد از او بپرسيد كی ميخواهد درس بخواند؟ چند ساعت تكاليفش طول ميكشد؟ اگر به مرحله نوجوانی رسيده اند از آنها بخواييد برنامه ريزی كند و بعد به شما اطلاع دهد.
٤- در انجام كارهايش به او كمک كنيد تا همكاری را بياموزد.
در تميز كردن اتاق، جمع كردن لباسها، صاف كردن رو تختی با او هم قدم شويد. اين اوقات را به لحظات شاد تبديل كنيد. به او اجازه دهيد از همكاری با شما لذت ببرد.
٥- انتظارات خود را تعديل دهيد. شادی كودكانه آنها را فدای نظم و انضباط نكنيد. بگذاريد كودک درونتان با ديدن آنها دوباره كودكی كند. در آخر سوال كنيد “خب حالا چطور خونه رو به شكل اول برگردونيم؟”
۶- به فرزندتان ياد دهيد از اشتباهاتش بياموزد نه آنكه به اشتباهاتش بياويزد، اگر به خاطر هر اشتباه او داد بزنيد تهديد كنيد يا تنبيه كنيد فرزندتان بخشندگی و مهربانی با خود و افراد زندگيش را نمی آموزد. گاهي اجازه دهيد اشتباهات بی خطر كند و بعد بدون منت به او بياموزيد چگونه جبران كند.
